Hoe verhoudt een psychiatrische classificatie zich tot een indicatie voor een behandeling?

Hoe verhoudt een psychiatrische classificatie zich tot een indicatie voor een behandeling?

Indiceren betreft het bepalen van de meest geschikte behandeling voor een patiënt. Een diagnose is hierop van invloed. Een classificatie, dus bijvoorbeeld een ‘label’ uit DSM-5 heeft echter vaak geen eenduidige relatie met de individuele behandelbehoefte en daarmee met de indicatie.

Hoe verschilt de DSM-5 van de voorgaande versies?

De belangrijkste veranderingen in de DSM-5 zijn: Het assenstelsel waarlangs de verschillende diagnoses in DSM-4 werden gerubriceerd, is verdwenen. De DSM-5 kent drie secties. Sectie 1 geeft uitleg over de gebruikte indeling.

Wat is binnen de psychiatrie de DSM?

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is een classificatiesysteem waarin internationale afspraken zijn gemaakt over welke criteria van toepassing zijn op een bepaalde psychische stoornis op basis van (nieuwe) wetenschappelijke inzichten. Het is nadrukkelijk géén diagnose-handboek.

Wat is dimensionele diagnostiek?

Het dimensionele perspectief houdt rekening met de ontwikkeling van kinderen en met de normale variatie in probleemgedrag, maar leidt tot een minder scherpe diagnostische besluitvorming. In deze bijdrage worden beide perspectieven beschreven en kritisch tegenover elkaar geplaatst.

Hoe DSM-5 citeren?

APA (2014). Handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (DSM-5). Nederlandse vertaling van Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders 5th Edition. Arlington: American Psychiatric Association.

Wie kan er binnen de psychiatrie een diagnose stellen?

Het stellen van een diagnose vraagt om kennis, kunde en zorgvuldigheid. Om die reden mag alleen een gekwalificeerd en bevoegd behandelaar de diagnose stellen, zoals een BIG-geregistreerd gz-psycholoog, psychiater of psychotherapeut.

Wat is een dimensionele benadering?

De ‘dimensionele’ benadering impliceert het bestaan van kwantitatieve verschillen binnen een continuüm. Ze karakteriseert symptomen op basis van hun graad van intensiteit (bijvoorbeeld de psychotische of depressieve dimensie) (3).