Wat is een Werkwoordelijke bepaling?

Wat is een Werkwoordelijke bepaling?

Een bijwoordelijke bepaling is een zinsdeel dat je iets vertelt over tijd, plaats, richting, reden, hoeveelheid. Het geeft antwoord op de vragen wanneer, waar, waarheen, waarom, hoe, hoeveel.

Wat voor zinsdeel is dat?

Een zinsdeel is een onderdeel van een zin met een bepaalde grammaticale functie. Een zinsdeel kan één woord zijn, maar ook een combinatie van woorden. Voorbeelden van zinsdelen zijn het onderwerp, het lijdend voorwerp en het gezegde.

Welk zinsdeel is er?

De zinsdelen zijn: onderwerp, persoonsvorm, gezegde, meewerkend voorwerp, belanghebbend voorwerp, ondervindend voorwerp, oorzakelijk voorwerp, lijdend voorwerp, bijwoordelijke bepaling, bijvoeglijke bepaling, voorzetselvoorwerp en bepaling van gesteldheid. Natuurlijk komen niet al die zinsdelen samen in één zin voor.

Wat is een zelfstandig naamwoord?

Zelfstandig naamwoorden worden gebruikt voor mensen, dingen, dieren en plaatsen. Ook namen gelden als zelfstandig naamwoord, hoewel je hier meestal geen lidwoord voor kan zetten. Voorbeelden van zelfstandig naamwoorden zijn: ‘Honing’, ‘Boekje’, ‘Muis’ en ‘Stad’. Een zelfstandig naamwoord kan mannelijk, vrouwelijk of onzijdig zijn.

Wat is bijwoordelijke bepaling?

Bijwoordelijke bepalingen geven nadere informatie over de handeling, het gebeuren of de toestand die in de zin wordt uitgedrukt. Vaak kan bij ontleding worden volstaan met de overkoepelende benaming bijwoordelijke bepaling, maar soms is er behoefte aan nadere precisering.

Hoe kan ik zelfstandige naamwoorden aanduiden?

Van zelfstandige naamwoorden die personen aanduiden kan, door een s achter het woord te zetten ook een bezitsvorm worden gevormd: Jans fiets, mijn zusjes kamer, mama’s kantoor. Zelfstandige naamwoorden kunnen met elkaar gecombineerd worden in samenstellingen: kast + deur = kastdeur; kastdeur + sleutel = kastdeursleutel.