Wat is een koppelwerkwoord?
Koppelwerkwoorden zijn: lijken, blijken, worden, zijn etc. Het is een werkwoord dat samen met een bijvoeglijk naamwoord en/of een zelfstandig naamwoord een naamwoordelijk gezegde vormt. Het koppelwerkwoord is de persoonsvorm en koppelt het naamwoordelijk deel aan het onderwerp van de zin.
Wat is een bijvoeglijk naamwoord?
Bijvoeglijke naamwoorden geven een eigenschap of toestand aan van een zelfstandig naamwoord. Bijvoeglijke naamwoorden staan vaak direct voor het zelfstandig naamwoord waar ze bij horen, maar kunnen ook als apart zinsdeel voorkomen. Enkele voorbeelden (het bijvoeglijk naamwoord is gecursiveerd):
Waarom zou ik het koppelwerkwoord niet benoemen?
Er zijn minstens twee redenen om de andere zes werkwoorden die vroeger ook koppelwerkwoord heetten zo niet te benoemen. De eerste reden is een vormkwestie. Immers, bijna altijd kunnen we aan een zin waarin een van die zes werkwoorden het hoofdwerkwoord vormt toevoegen: (…) te zijn/wezen, of (…) te worden/raken, of (…) te blijven:
Koppelwerkwoorden ‘koppelen’ het onderwerp aan een toestand, functie, hoedanigheid of eigenschap. Het gaat er bij koppelwerkwoorden dus altijd om dat het onderwerp iets ís. De bekendste koppelwerkwoorden zijn zijn, worden, blijven, blijken, lijken, schijnen, heten, dunken en voorkomen.
Wat is een hulpwerkwoord?
Hulpwerkwoord. Hulpwerkwoorden bestaan uit een gesloten klasse van werkwoorden. Ze zijn voor de ‘hulp’ aan het hoofdwerkwoord. Ze specificeren dus de betekenis van de werking van het hoofdwerkwoord. Hulpwerkwoord van causaliteit: geven een oorzaak aan. Hulpwerkwoord van modaliteit: geven een mogelijkheid, waarschijnlijkheid, noodzaak of wil aan.
Wat zijn de hulpwerkwoorden van tijd?
Er zijn verschillende soorten hulpwerkwoorden; het bekendst zijn de hulpwerkwoorden van tijd ( zijn en hebben ), die gebruikt worden om de voltooide tijd te vormen, en de hulpwerkwoorden van de lijdende vorm ( zijn en worden ), waarmee de lijdende vorm (passieve vorm) wordt gevormd.